mércores, 20 de xaneiro de 2016

"Encallados" en Ferrol

Un grupo de afeccionados ao cinema está a promover a estrea de “Encallados” en Ferrol. Como xa coñecedes a magnífica peli de Alfonso Zarauza pretendo invitarvos a que asistades a estrea e podades partillar un tempo co seu director no cinema Duplex o venres día 29 de xaneiro as 22.30. Podedes aconsellala aos amigos, noivos e noivas, e volvela a ver en pantalla grande e falar directamente co seu autor.. Aquí tedes toda a información para que podades reservar a vosa entrada.

Encallados from Fernando Alfonsin on Vimeo.

luns, 11 de xaneiro de 2016

A POLÍTICA EN FERROL


Poñerme a falar sobre os meus antepasados parecíame unha tarefa complicada. Aínda que a primeiros do século XX aconteceron importantes eventos hitóricos eu estaba convencida de que a miña familia os vivira á marxe. Eu pensaba: a que proletario lle interesa o que aconteza no país con tal de poder levar unha vida máis ou menos digna?

Dende nena oín falar dos meus avos e tataravós, quen traballaban nos campos e nas fábricas. Como a meirande parte da poboación da época pertencían ás clases baixas, eu seguía coa idea de que unhas persoas tan normais non poderían dar moito do que falar.

Intentei reconstruír a miña árbore xenealóxica, aínda así faltaban moitos nomes e non había a quen llelos preguntar. Xa asumindo que non podería seguir co meu traballo busquei na biblioteca o nome do meu bisavó materno. A miña nai dixérame que era un home interesado pola política, pero eu non tiña esperanzas de atopalo, pois vivira hai moito tempo nunha cidade pequena coma Ferrol. Tecleei o seu nome na Galiciana ou Biblioteca dixital de Galicia, onde se pode aceder a todos os periódicos galegos. Para a miña sorpresa, aparecían varios resultados.

Modesto Baamonde, o meu bisavó, formou parte do Partido Socialista ferrolán durante a República. Ferrol era a cidade galega onde máis peso tiña o PSOE, vixente dende 1891.
A Agrupación Socialista Ferrolana publicaba o xornal El obrero, no cal aparece mencionado o meu bisavó. Tamén sae noutras publicacións como el Ideal Gallego e El Pueblo Gallego. Estos periódicos datan, na súa maioría, dos tempos da República, pero o máis vello é do 1925. A súa lectura é ás veces aburrida e complicada, pero dan a entender que Modesto Baamonde era secretario e presidente do partido e que militaba xunto con Xaime Quintanilla, a quen estudei en literatura galega.

O meu bisavó ía encamiñado a ser alcalde no ano 36, pero morreu antes por causas naturais e non chegou a selo. Pódesde dicir que tivo sorte, pois no seu lugar estivo Quintanilla, quen foi fusilado tras o golpe de estado.


Busquei na casa a ver si con sorte atopaba algunha fotografía, pero non encontrei nada. Na foto máis antiga que vin estaba o ser fillo máis novo, o meu avó, xa de adolescente. Miña nai díxome que o meu visabó quería que o avó estudase dereito para que seguise as súas pegadas na política.

Persoalmete parecéronme moi importantes estes descubrimentos, pois ao publicar esta entrada no meu blog evito que o nome dun home influínte caia no olvido.



KAUFMANN


Do que máis me lembro cando pensó na miña avoa é de que senpre andaba a coser cousas. Adoitaba facer a súa propia roupa, pero incluso cando a mercaba tiña que desfacela para volvela a coser.
Un día pedinlle, cando eu era pequeña, que me ensinase a facer vestidos. Levoume á habitación onde gardaba a máquina de coser. Sentouse ao meu carón en ao longo da tarde aprendín como enebrar a agulla, como acender a máquina e como lograr que esta xuntase dúas pezas de tea como por arte de maxia.
Era un trasto vello, de iso estaba segura. Cravaba violentamente a agulla facendo moito ruído. Estaba toda pintada de cor negra e tiña unas pequeñas flores doradas debuxadas.
Anos despois escoitelle á miña nai que esa máquina podería ser unha peza de museo pola súa antiguedade. Picoume a curiosidade en comecei a indagar sobre a súa orixe.
Durante a primeira década do século XX a miña bisavoa emigrou a Arxentina para escapar da pobreza que afectaba a Galicia. Cando vivía en Bos Aires mercoulle unha máquina de coser, xa vella, a unha veciña que era Italiana. Ela dicía que o artefacto era orixinario de Alemania. Dende logo as súa marca, Kaufmann, asegura este dato. A bisavoa nunca tomara clases de costura, pero nesa época todas as mulleres tiñan unas nocións básicas.
Cando a bisavoa regresou de Arxentina levou a máquina á súa casa de Ferrol. Usábaa para facer os seus vestidos, cortinas, roupa de cama, etc.
No ano 49,cando a miña avoa casou, a máquina pasou a ser dela. A avoa si que tiña grandes habilidades na costura, pois aprendera de rapaza traballando para unha reputada modista. Miña nai lembra sentarse de nena para observar á avoa coser.
Moitos obxectos saíron de famosa máquina: os difraces que leva a miña nai nas súas fotos de nena, dúas colchas da miña cama, o meu camisón preferido, pantalóns do meu avo e incluso as velas dun barco.
Un día a avoa dixo que estaba cansa das patas da máquina porque era incómodas e estorbaban moito, así que mercou un moble de madeira moderno bastante feo. Os meus país recuperaron as patas orixinais e cunha losa de mármol fixeron unha mesa moi elegante. Pero cando eu nacín tiveron que quitarlle o pedal para evitar que me lastimase con el.
Hoxe en día a máquina debe de ter uns 150 anos e sigue a funcionar perfectamente.
Como dato curioso a miña nai contoume que, xunto coa máquina, a bisavoa trouxo un cepillo para a roupa. A pesar de ser de madeira non ten polilla e o meu avó segue a cepillar as chaquetas con el.